Voor coaches
Vind een coach
Voor partners
Nieuws & Inspiratie
Over NOBCO
Chantal Duijn is niet alleen dierenarts, maar ook professioneel coach. Met haar bedrijf Bureau Raak zet ze zich in voor werkgeluk en een positieve werkcultuur. Haar unieke achtergrond levert een frisse kijk op coaching in de diergeneeskunde. In dit interview vertelt Chantal over haar aanpak en wat NOBCO voor haar betekent.
Tijdens haar promotieonderzoek naar diergeneeskundig onderwijs richtte Chantal zich op de overgang van opleiding naar praktijk bij jonge dierenartsen: “Jonge dierenartsen ervaren vaak een gat tussen de faculteit en het werkveld,” vertelt ze. “Uit mijn onderzoek bleek dat een luisterend oor veel kan betekenen om dat gat te verkleinen. Dat inzicht heeft me ertoe aangezet om coach te worden om zo een professioneel luisterend oor te kunnen bieden.”
Doordat ze zelf jarenlang als dierenarts heeft gewerkt, weet Chantal precies hoe het is. “Het is geen 9-tot-5baan,” vertelt ze. “Je kunt ’s nachts uit bed gebeld worden voor een spoedkeizersnede of juist iemand gerust moeten stellen die zich in het holst van de nacht zorgen maakt over een teek. En alles daar tussenin. Ik ken die verantwoordelijkheid, het hollen of stilstaan, de mentale én fysieke belasting. Juist daardoor begrijp ik waar mijn coachees tegenaan lopen.”
Dat ze zelf ook dierenarts is, levert vertrouwde gesprekken op. Chantal: “Hierdoor beginnen mensen tijdens een coachinggesprek meteen met praten. Ze hoeven niets uit te leggen of toe te lichten als het om het werk gaat. Door mijn achtergrond als dierenarts komen we snel tot de kern.” Coachaanpak
Wat haar aanpak als coach onderscheidt, is dat ze niet met standaardadviezen komt. Waar anderen geneigd zijn om coachees met hoge werkdruk aan te moedigen om gas terug te nemen of zelfs te stoppen, kijkt Chantal juist naar wat er wél mogelijk is. Hoe kan het werk zo worden ingericht dat het energie geeft, in plaats van energie kost?
De thema’s die ze in haar praktijk tegenkomt – zoals het vinden van balans tussen werk en privé, onzekerheid of werkdruk en stressmanagement – zijn vaak vergelijkbaar. Toch zijn de oplossingen altijd persoonlijk en gericht op de mens achter de professional. Elk traject vraagt om maatwerk, afgestemd op de unieke context en behoeften van de coachee.
Wanneer Chantal wordt gevraagd naar een casus die haar het meest is bijgebleven, denkt ze even na. “Er zijn zóveel mooie verhalen,” begint ze, “maar één inzicht dat telkens weer terugkomt is: alleen jij kunt jezelf veranderen.” Ze vertelt over een werkgever die twijfelde aan een paraveterinair in haar team, omdat deze volgens haar onvoldoende sociale vaardigheden had.
“Ze vroeg mij of ik dacht dat haar medewerker het baliewerk wel aankon en de juiste sociale vaardigheden zou kunnen leren. Ik kende de paraveterinair niet, maar zei dat zij, als werkgever, mocht gaan zien dat haar medewerker dit wél kon,” vertelt Chantal. Het bleek een schot in de roos. “Later vertelde ze dat deze collega nog steeds in dienst is en dat ze zich blijft ontwikkelen. Ze was gaan focussen op wat goed ging, in plaats van op wat minder goed liep. En dát maakte het verschil.”
Chantal ziet vaak hoe kleine aanpassingen een groot verschil kunnen maken. “Tijdens een teamsessie gaan teamleden eindelijk écht met elkaar in gesprek. Daar komt zóveel uit voort,” vertelt ze. “Zo was er een team dat na de coaching het rooster opnieuw indeelde, gebaseerd op wat hen energie gaf en plezier bracht. Dat had direct effect op het werkgeluk van iedereen.” Ze deelt dit soort inzichten graag op een laagdrempelige manier, bijvoorbeeld via social media, columns en veterinaire tijdschriften. “Zo kan ik ook zonder coachingsessies hopelijk verandering in gang zetten en ervoor zorgen dat anderen er hun voordeel mee doen – of op z’n minst iets waardevols opsteken.”
Op de vraag waarom Chantal bij NOBCO is aangesloten, is ze duidelijk: “Als coach zijnde is het belangrijk om je vak écht als beroep te zien. Stap één is je aansluiten bij NOBCO, stap twee is je EIA-certificering halen.” Ze vindt het essentieel om te laten zien dat ze het coachvak serieus neemt, onder andere door te investeren in een degelijke opleiding en regelmatige bijscholing. “Ik volg nog steeds nascholing en ben actief als sleutelpersoon binnen NOBCO. Die bijeenkomsten zijn niet alleen waardevol om mijn kennis actueel te houden, maar ook om te sparren met collega-coaches over vraagstukken waar ik tegenaan loop.”
Binnen de diergeneeskunde vervult Chantal ook de rol van intervisiebegeleider: “Onlangs kwamen we nog met verschillende dierenartsen samen om ervaringen uit te wisselen en te reflecteren.”
Professionalisering binnen het coachvak is volgens Chantal erg belangrijk. “Iedereen kan zich coach noemen. Je ziet soms dat mensen op een verjaardag te horen krijgen dat ze goed kunnen luisteren en zich vervolgens inschrijven bij de KvK. Dat zou niet moeten kunnen. Je moet als coach weten waar je expertise ophoudt.”
Ze benadrukt dit door middel van een mooie vergelijking: “Een psycholoog is als een psychisch zijwieltje: handig op de momenten dat je even de balans verliest, maar fietsen doe je verder zelf. Een psychiater daarentegen schroeft er twee zijwieltjes aan, plaatst een oranje vlaggetje op je fiets, zet je een helm op, enzovoort. En een coach? Die zorgt dat je weer zelf, soepel en met plezier fietst – zonder zijwieltjes. Komt er onderweg een hobbel waar je meer voor nodig hebt, zoals EMDR, dan verwijst die je door naar de juiste hulp. Echte professionaliteit begint bij weten waar je kennis en kunde ophouden en durven daar eerlijk over te zijn.”
Ze vervolgt: “Als wij coaches ons hiervan bewust zijn, pas dan worden we een realistische partner voor huisartsen en de GGZ. En kunnen we als coaches van betekenis zijn in het verkleinen van de wachtlijsten voor geestelijke gezondheidszorg.”
Ook over certificeren heeft Chantal een duidelijke mening: “Doen!” Tijdens het certificeringstraject vond ze het reflecteren het meest waardevol. Zo kreeg ze, door terug te kijken, een goed beeld van wat ze eigenlijk allemaal al had gedaan en bereikt in onder andere haar nascholing. Ze heeft ook een duidelijke aanbeveling voor de NOBCO Academy: “Ik volgde laatst een workshop over neurodivergentie. Dat was ontzettend boeiend. Zeker als je bedenkt dat naar verwachting zo’n 20% van de mensen in de toekomst zo’n diagnose zal krijgen. Voor een coach is het cruciaal om dit te begrijpen, want het bepaalt hoe je mensen het best kunt begeleiden.”
Chantal maakt zich zorgen over het grote aantal coaches dat niet gecertificeerd is: “Sommige coaches profileren zich als gecertificeerd, terwijl ze het bijbehorende traject nog helemaal niet hebben doorlopen. Dat is misleidend.” Vooral voor mensen die op zoek zijn naar een professionele coach is dat verwarrend: “Mensen verwachten in gesprek te gaan met een goed opgeleide, professionele coach, maar belanden soms bij iemand zonder opleiding en kwaliteitsborging.”
Daarnaast ziet Chantal dat ondernemerschap binnen het coachvak soms bijna als verplichting wordt gepresenteerd. “Ik vind het gek: we begeleiden anderen om te ontdekken wat bij hén past, maar doen zelf alsof iedere coach per se ondernemer moet worden, compleet met krampachtig inspirerende posts op LinkedIn en ongemakkelijke filmpjes op Instagram. Halverwege de opleiding schrijven we ons massaal in bij de KvK, alsof dát het einddoel is. Maar een KvK-nummer maakt je nog geen ondernemer. Niet iedereen is er gelukkig mee of geschikt voor, en dat is helemaal oké. Doe wat bij je past: werk als coach binnen een organisatie als dat meer jouw ding is. Daar is niets minder aan.”
Ze sluit af met een boodschap die haar visie op werken perfect samenvat: “Als je doet wat bij je past, volgt het werk als vanzelf.”