Voor coaches
Vind een coach
Voor partners
Nieuws & Inspiratie
Over NOBCO
Martijn Muijs werkte ruim 20 jaar als radio-dj. In april 2025 besloot hij daarmee te stoppen. Hij was de stem bij 538, 3FM en Radio Veronica, bij die laatste eindigde hij zijn carrière. Vijf à zes jaar geleden kwam hij op een tweede spoor terecht, namelijk: coaching. “Door omstandigheden op werk stelde ik mijzelf de vraag: wil ik dit tot mijn pensioen blijven doen? Ik was al vakinhoudelijk bezig met coaching van jong dj-talent en ben dat verder gaan onderzoeken. Oorspronkelijk met het idee dit binnen de media te doen, maar gaandeweg verbreedde mijn interesse zich,” vertelt hij.
Inmiddels richt Martijn zich op het coachen van persoonlijke ontwikkeling, stress, werk-privébalans en het omgaan met impactvolle gebeurtenissen. “Ik vind het belangrijk om coachees hierbij te ondersteunen. Hoe ga je hiermee om en hoe vind je je herstel? Waar nodig verwijs ik door, ik heb een sterke signaleringsfunctie.”
Op het eerste oog zou je denken dat radio en coaching weinig overeenkomsten hebben, maar in de praktijk lijkt dit toch anders te zijn. “Bij radio draait alles, net als bij coaching, om communicatie. Als radio dj nam ik de regie: hoe wil ik overkomen, welk deel van mezelf laat ik zien? Als coach geef ik deze regie juist uit handen en help ik anderen hun eigen regie te vinden,” legt hij uit. Hij leerde loslaten. Zijn communicatieve vaardigheden uit de radio gebruikt Martijn nu als coach, zoals écht luisteren en doorvragen vanuit oprechte nieuwsgierigheid. Ook in zijn coachaanpak komt de radiowereld weer terug: “Ik gebruik muziek als krachtig middel in mijn coaching. Ik vraag coachees bijvoorbeeld welk nummer hun proces representeert. Muziek helpt gevoelens vorm te geven en brengt vaak verrassende inzichten.”
Toen Martijn begon met coachen dacht hij zichzelf goed te kennen: “Door de opleidingen en het reflectieproces ontdekte ik steeds meer nieuwe lagen van mezelf. Anderen zeiden dat ik veranderd was, maar ik voelde: ik bén wie ik altijd had willen zijn.” Hij helpt nu zijn coachees ook tot hun kern te komen, de lagen afpellen tot wat iemand écht is.
Martijn begeleidt momenteel een coachee bij wie uiterlijk en innerlijk niet vanzelfsprekend samenvallen. “Een stoere vent, fysiek best imponerend,” vertelt hij. “Maar hij wilde juist werken aan dichter bij zijn gevoel komen.” Tijdens een sessie kwamen ze uit bij boosheid, en hoe die helpt om grenzen aan te geven. Hij stelde een oefening voor: de coachee stond aan de ene kant van de ruimte, Martijn liep in steeds snellere stappen op hem af. De opdracht: geef je grens aan. “En toen gebeurde er iets wat veel vertelde over zijn patroon,” legt Martijn uit. “Hij zei heel voorzichtig ‘stop’, maar pas nadat ik zijn grens al was gepasseerd.”
Een ander voorbeeld is een sessie met brainspotting, een zachte, grotendeels non-verbale methode die helpt bij stress en verwerking, die Martijn ook zijn medecoaches aanraadt in te zetten. “Je volgt met je ogen een pointer, terwijl je voelt waar in je lichaam spanning of rust zit.” Tijdens zo’n sessie gebruikte een vrouw het woord ‘machteloos’. Ze zei het bijna ontwijkend. “Ze vond het duidelijk een onprettig woord, en juist daarom zijn we erop doorgegaan.” Langzaam kwam een herinnering boven: als twaalfjarig meisje zat ze bij haar ernstig zieke moeder in het ziekenhuis, zonder dat ze wist wat er ging gebeuren. Ze voelde zich machteloos. “Van daaruit konden we patronen verkennen die sindsdien zijn ontstaan.” Volgens Martijn zijn het juist die kleine signalen, een blik of een woord, die de deur openen naar iets groters, als je durft door te vragen.
Als Martijn de vraag krijgt hoe hij de rol van professionele coaching in de maatschappij van nu ziet, vertelt hij het volgende: “Het is mooi dat coaching steeds gewoner wordt, vroeger dacht men dat je pas een coach nodig had bij grote problemen.” Maar hij ziet ook een keerzijde. “Het is ergens ook schrijnend dat mensen steeds minder steun ervaren in hun eigen sociale kring. De samenleving is geïndividualiseerd.” Coaching vult volgens hem een gat dat is ontstaan. “Psychologen hebben enorme wachtlijsten, en coaches kunnen in die tussenruimte een waardevolle rol vervullen.” Volgens Martijn vormen goed kunnen luisteren, invoelen zonder oordeel, oprechte verbinding én empathie de basis van goede coaching.
Er is een bepaald beeld over coaching, dat ook door een aantal bekende mensen wordt neergezet in hun shows: denk aan Arjen Lubach en Daniël Arends. Martijn: “Helaas kan iedereen zich zomaar coach noemen. Dat is niet goed, want je werkt met mensen en zonder de juiste opleiding kun je schade aanrichten als je niet weet wat je doet.” Hij benadrukt daarom het belang van een keurmerk, zoals dat van NOBCO.“Het is een gemis dat het hebben van een keurmerk niet verplicht is.”
Voor Martijn voelde de aansluiting bij NOBCO als een logische stap. “Het keurmerk straalt professionaliteit uit, maar voor mij zit de grootste waarde in wat het me blijft brengen,” legt hij uit. Via de NOBCO Academy, intervisie, supervisie en georganiseerde dagen blijft hij zichzelf ontwikkelen. “Dat is belangrijk in een beroep dat je grotendeels alleen uitvoert.”
De certificering is voor hem een manier om te laten zien dat hij zijn vak serieus neemt. “Het biedt cliënten duidelijkheid over wat ze van mij mogen verwachten, en de beroepscode geeft een stevig kader. Dat geeft ook een vangnet als het een keer mis zou gaan.” Het certificeringstraject zelf noemt hij pittig, zeker ook administratief, maar vooral waardevol. “Het dwingt je om echt stil te staan bij je werkwijze en je bijdrage als coach. Het gesprek met de assessor was daarin een belangrijk moment; daarin moest ik niet alleen uitleggen wát ik doe, maar ook waarom dat voor mij klopt.”
Ook het netwerk rondom NOBCO is een grote meerwaarde voor Martijn. “Tijdens bijeenkomsten ontmoet ik collega’s, vaak ook zelfstandig werkend. Het is fijn om ervaringen uit te wisselen, herkenning te vinden, en zelfs samen iets te organiseren.”
Daarnaast haalt hij inspiratie uit inhoudelijke bronnen, zoals de interviewserie van Arvid met Jules Tielens. “Dat gaat over thema’s waar elke coach mee te maken krijgt, zoals: waar ligt je grens? En wanneer verwijs je door?”
Voor beginnende coaches die twijfelen over certificering is hij duidelijk: “Ik kan natuurlijk niet in iemands portemonnee kijken, dus als dat een argument is om het niet te doen is het niet aan mij om te zeggen dat ze het wel moeten doen. Maar als je je vak serieus neemt, is dit een investering die je alleen maar sterker maakt. Het levert inzicht, verdieping en richting op. Daarnaast dwingt het je om bewuste keuzes te maken in hoe je werkt.”